Engeltjes op mijn pad......
Door: marja
Blijf op de hoogte en volg Marja
24 Juli 2014 | Spanje, Sahagún
Een dagje niet geschreven, want gisteravond was ik er van overtuigd dat er een einde aan mijn camiono was gekomen.....
De hele dag heerlijk gefietst. Wel in de zengende hitte maar als je fietst maak je je eigen verkoeling. Burgos aangedaan en zo'n 25km later begon de Meseta oftewel de Spaanse hoogvlakte. Snoeiheet, onbewoond en verder alleen maar graan en her en der een boer die aan het oogsten is.
Ik had nog 13km te gaan toen er een jonge op een scooter mij voorbij reed, even later omdraaide en ging staan piesen met zijn fluitje richting mij. Geen aandacht gegeven, doorgefietst. Hij kwam weer voorbij, weer draaien en kwam naast mij rijden. Mijn geld had ik in de tussentijd snel verdeeld, mijn tel in mijn broekspijp. Begon obscene gebaren te makenen niemand in de buurt...... ik zei go away, I am a pelgrim. Moest ie lachen, me too zei hij. En weer ging ie weg...... Draaien was geen optie was op de helft dus op hoop van zege dan maar verder. Na een halve km was ie er weer....... ik was bang, maar liet het niet merken. Hij begon in het spaans te praten, snapte er niks van maar de toon was alles behalve prettig. En weer ging die weg. Ik heb mijn fiets in de bosjes gelegd en ben de graanvelden in gaan lopen en heb een boer aangesproken. Daar bleef het bij want wij begrepen elkaar totaal niet. Ik raakte hierdoor zo gefrustreerd dat ik moest huilen. Uiteindelijk heeft ie de Guarda Civiel gebeld. Daar kon ik ook niets mee, spreken ook alleen spaans. Uiteindelijk met tekenen duidelijk kunnen maken wat ik wilde.
Zij hebben eerst mij met bagage naar Hontanas gebracht. Ook daar sprak niemand Engels in de herberg. Uiteindelijk iemand in het dorp gevonden die kon tolken...... Toen gingen ze mijn fiets halen. En die kwam stuk uit de auto........
Maar nu weet ik wat het betekent de camiono voorziet in alles.... Er kwamen allemaal mensen mij helpen. 1om te troosten, 1 om mij op eten te trakteren, een lieve hospetario met glaasjes water. En de herberg was vol maar ik mocht in het kerkje slapen......
En toen gebeurde er toch wel iets heel bijzonders. Ik raakte aan de praat met het Nederlandse meisjes die mij getroost heeft en wij wisselden wat ervaringen over onze camion uit. Ik vertelde dat ik echt niet verder alleen ga....... en dat ik het jammer vond dat ik Gerben niet meer ben tegen gekomen want verder zijn er helemaal geen fietsers. Het meisje kwam net als Gerben uit Utrecht en zij kende hem maar had ook veen telnr. Zij is toen met Nederland gaan bellen en zo kreeg ik het nr van hem.
Vanmorgen mocht ik de eerste 8km met een duits stel meefietsen (Hij had mijn fiets gemaakt) en daar zat Gerben op een muurtje ons op te wachten. Afscheid genomen van het Duitse stel, zij gingen onverhard verder. Samen 93km gedaan over hele eenzame stukken, had ik vandaag echt niet alleen gedurfd. Nu zit ik aan het begin van Sahagun in een herberg en Gerben aan de andere kant op de camping. Morgen fietsen we de 70km samen naar Leon en dan wil ik weer alleen.....
En dan nog een engeltje.....
Ik kwam met een lekke band aan bij de herberg en terwijl ik van het pelgrimsmenu zat te genieten heeft de kok mijn band geplakt, ik wist van niets!
De hele dag heerlijk gefietst. Wel in de zengende hitte maar als je fietst maak je je eigen verkoeling. Burgos aangedaan en zo'n 25km later begon de Meseta oftewel de Spaanse hoogvlakte. Snoeiheet, onbewoond en verder alleen maar graan en her en der een boer die aan het oogsten is.
Ik had nog 13km te gaan toen er een jonge op een scooter mij voorbij reed, even later omdraaide en ging staan piesen met zijn fluitje richting mij. Geen aandacht gegeven, doorgefietst. Hij kwam weer voorbij, weer draaien en kwam naast mij rijden. Mijn geld had ik in de tussentijd snel verdeeld, mijn tel in mijn broekspijp. Begon obscene gebaren te makenen niemand in de buurt...... ik zei go away, I am a pelgrim. Moest ie lachen, me too zei hij. En weer ging ie weg...... Draaien was geen optie was op de helft dus op hoop van zege dan maar verder. Na een halve km was ie er weer....... ik was bang, maar liet het niet merken. Hij begon in het spaans te praten, snapte er niks van maar de toon was alles behalve prettig. En weer ging die weg. Ik heb mijn fiets in de bosjes gelegd en ben de graanvelden in gaan lopen en heb een boer aangesproken. Daar bleef het bij want wij begrepen elkaar totaal niet. Ik raakte hierdoor zo gefrustreerd dat ik moest huilen. Uiteindelijk heeft ie de Guarda Civiel gebeld. Daar kon ik ook niets mee, spreken ook alleen spaans. Uiteindelijk met tekenen duidelijk kunnen maken wat ik wilde.
Zij hebben eerst mij met bagage naar Hontanas gebracht. Ook daar sprak niemand Engels in de herberg. Uiteindelijk iemand in het dorp gevonden die kon tolken...... Toen gingen ze mijn fiets halen. En die kwam stuk uit de auto........
Maar nu weet ik wat het betekent de camiono voorziet in alles.... Er kwamen allemaal mensen mij helpen. 1om te troosten, 1 om mij op eten te trakteren, een lieve hospetario met glaasjes water. En de herberg was vol maar ik mocht in het kerkje slapen......
En toen gebeurde er toch wel iets heel bijzonders. Ik raakte aan de praat met het Nederlandse meisjes die mij getroost heeft en wij wisselden wat ervaringen over onze camion uit. Ik vertelde dat ik echt niet verder alleen ga....... en dat ik het jammer vond dat ik Gerben niet meer ben tegen gekomen want verder zijn er helemaal geen fietsers. Het meisje kwam net als Gerben uit Utrecht en zij kende hem maar had ook veen telnr. Zij is toen met Nederland gaan bellen en zo kreeg ik het nr van hem.
Vanmorgen mocht ik de eerste 8km met een duits stel meefietsen (Hij had mijn fiets gemaakt) en daar zat Gerben op een muurtje ons op te wachten. Afscheid genomen van het Duitse stel, zij gingen onverhard verder. Samen 93km gedaan over hele eenzame stukken, had ik vandaag echt niet alleen gedurfd. Nu zit ik aan het begin van Sahagun in een herberg en Gerben aan de andere kant op de camping. Morgen fietsen we de 70km samen naar Leon en dan wil ik weer alleen.....
En dan nog een engeltje.....
Ik kwam met een lekke band aan bij de herberg en terwijl ik van het pelgrimsmenu zat te genieten heeft de kok mijn band geplakt, ik wist van niets!
-
24 Juli 2014 - 22:50
Fran:
Oooo marja wat een nare ervaring vervelende spaanse scooterrijders.
Mooi dat alles zo saamhorig werd op gelost en nu weer de jonge blom gerben aan je zij.
Knap van je ik was al gestopt en in het granenveld van verdriet in elkaar gezakt.
Heel veel plezier hoop ik verder voor jou. En volgende keer fiets ik met je mee op kijn bromfiets hihi sterkte go girl go go grt fran -
24 Juli 2014 - 23:11
Bea:
Jeetje Marja wat een schrik......dat hoor je toch weinig op de camino ! Welk heel doordacht gelijk je geld verdelen en je telefoon verstoppen. Ja en dat zo n boer geen Engels spreekt oke maar de politie zou toch iets moeten verstaan . Wat een angst zal je gehad hebben maar wat een lieve mensen kom je dan toch weer tegen!! Hoe kwam het dat je fiets stuk was hadden ze hem maar gewoon in de auto gegooid? Maar gelukkig fiets je met Gerben lief hoor!
Ik wens je morgen nog een fijne dag je bent stoer hoor ik had naar huis gegaan......
Petje af
Groetjes -
24 Juli 2014 - 23:44
Marian Hoeks-de Bie:
Nondedju!!!! Pelgrims mogen misschien niet vloeken maar aangezien ik toch maar een 'nep' pelgrim ben doe ik het lekker toch. Wat een ellende voor je en wat een misselijk rotjong. Dat ie verdomme maar ergens zijn K… scootertje in de stront rijdt!!!!
Maar wat een voorzienigheid! Ook weer lieve mensen op je pad en natuurlijk Gerben.
Ik hoop dat je morgen heerlijk fietst en blijf gewoon de rest van deze Camino bij Gerben, wat kan jou het schelen. Je hoeft toch niet de hele tijd langs elkaar te fietsen! 25 meter uit elkaar en je fietst 'alleen' en toch ook weer niet.
Een hele dikke pelgrimsknuffel en de groetjes aan Cor (die zal ook wel geschrokken zijn)
Marian. -
24 Juli 2014 - 23:47
Marian Hoeks-de Bie:
Hee Marja,
helemaal vergeten maar ik zou nu gin met jus d'orange gaan proberen. Smaakt als limonade en is overal goed voor……….!!!
-
24 Juli 2014 - 23:57
Rosanna:
OMG Lieve schat. Als jij zo overstuur bent dan moet het écht heftig zijn geweest. Dank God voor je engeltjes, ik brand morgen even een kaarsje voor je, voor een save teip verder!!! Kom op stoer wijf, je kan het. Ik ben trots op je. Zo stoer dat je je niet uit het veld hebt laten slaan. Go girl!!! Zal aan je denken en goed hoe je gehandeld hebt. Zo goed. Ben rete trots op je!!!! Dikke kus vanuit de Katerstraat -
25 Juli 2014 - 09:11
Wil Combee:
Geloof graag dat je enorm bent geschrokken van zo'n vervelende vent. Brrr ik moet er niet aan denken.
Maar je hebt goed gehandeld en wat ben je lief opgevangen. Stoer dat je weer verder gaat, niet opgeven. Bijzonder dat je Gerben weer hebt gevonden en verder kunt met je camino. Engelen bestaan nog.
Wat een eind fietsen 93 km! En dan in die hitte.
Hoe is het eigenlijk met jullie " mobile home"? Is je man al onderweg?
Gr.Wil
-
25 Juli 2014 - 22:28
Cisca:
O, was ik maar bij je geweeest. Ik had hem een poepje laten ruiken. Gelukkig.... Gerben is er weer. Pas goed op jezelf. Voor nu slaap ze en gezond weer op. Namaste! -
27 Juli 2014 - 17:32
Ardina:
Zo ik ben weer thuis en lees dit enge bericht van je. Jeesus wat zal je in je piepzak gezeten hebben. Gelukkig ben je weer op tour zie ik. Succes Mar nog even doorzetten, ik duim voor je, liefs -
28 Juli 2014 - 19:40
Anneke Spanje:
He Mar,
Ben even thuis en las je avontuur, mijn god jij hebt wat met fluiten.
Wat een geluk dat het allemaal is goed gekomen, je had je vertaler op je telefoon kunnen gebruiken mop om uit te leggen wat er aan de hand was.
Niet meer alleen verder nu he ?
Hoever is Cor nu, alles nog gelukt met de auto in de garage ?
Nou, doe voorzichtig he? Wil nog leuke dingen doen met je.
Dikke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
