Gedaan!!
Door: Marja
Blijf op de hoogte en volg Marja
01 Augustus 2013 | Spanje, Estella
Arnout en ik hebben het gedaan, gefietst van Biganon naar Estelle, 370 km in 6 dagen.
Bigamon- Encourse 46 km
Vanmorgen bracht Cor ons weg. Om 9 uur zaten we in de auto voor een rit van 120 km. Binnendoor, om ’t gevoel te krijgen. Vanaf Caddilac begon het te kriebelen. Al snel Les Landes in, bomen, bomen, lange rechte wegen met nog meer bomen. Eenmaal in Bigamnon werk ik toch wat emotioneel. Alle gedachten rondom het keren van vorgig jaar kwamen weer baar boven……..
De fietsen van de auto, een kopje koffie en het afscheid van Cor. Hij vond het ook lastig. Dus een dikke knuf en daar gingne we, hard zwaaiend
De eerste kilometers was ik mij nog steeds bewust van de emoties van vorig jaar en kon het ritme nog niet echt vinden. Bovendien was het snoeiheet, 34 graden. Maar na een km of 10 wild het wel lukken, gingen de pedalen lekker rond.
Ik ben supertrots op Arnout, dat hij dit met mij wil doen!! De bossen zijn zo uitgestrekt en je komt er bijna niemand tegen. Doordat we in het bos fietsen had ik gedacht dat er veel schaduw zou zijn. Niet dus, nergens. De hele dag gefietst in de brandende zon. Het plan was 57 km te fietsen tot onesse-et-Laarie en daar te overnachten in een refugio. 12 km ervoor maakten we een stop, lekker op een bankje. Er tegenover waren “chambres” te huur. En we besloten dat het mooi was geweest voor vandaag. Die 12 km trappen we er morgen wel weer bij. We hadden een kamer met een 2 persoons bed. Bij de buren een lekkere pizza gegeten. Arnout had het zoooo warm en stond nog in de “campingmodus” en is op de grond gaan slapen. ’s Nachts een fikse onweersbui wat voor wat afkoeling zorgde. ’s Morgens een simpel ontbijt van een croissant en een stukje stokbrood. Om 8.40 zaten we weer op de fiets
Encourse – Sorde-l’Abbaye 103 km.
Op gang komen zonder koffie kostte wat moeite. Ik op een beladen fiets van ruim 30 kg en Arnout op z’n racefietsje van 9 kg. Af en toe wat gemopper dat ik door moet fietsen……..
In Onesse even van de fits voor een bakkie uit de thermosfles. En weer op weg. Nog steeds als maar bos. Vandaag wel 6 fietsende pelgrims tegengekomen en een aantal wandelende. In Taller een stop voor stokbrood en koffie op een bankje voor de kerk. Daarn 2x de weg opengebroken. De 1e keer netjes via de schelpen omgeleid, de 2e keer moesten we “klunen” en de fietsen tillen. Rond de lunch lekker 3 kwartier gezeten. Het was een stuk minder warm.
Het volgende doel was Peyrehorade. Dat betekende wel 2x klimmen, kleintjes nog maar, 1 km en 2,5 km en dan 6%.
De eerste vond ik laastig en bij de 2e hebben we van fiets geruild. Arnout trapte de Koga moeiteloos naar boven, in ik de racefiets ook! Leuk, dat maakt mij al iets minder benauwd voor de klim van 31 km na Jean Pied de Port.
In Sorde-l’Abbaye een echte refugio gevonden. Geweldig en pas helemaal gerenoveerd. Het kostte even moeite om de eigenaar te vinden, zorgde ook voor wat frustratie bij Arnout, die zat er een beetje door, denk ik. Maar even laten gaan…….
Voor de avondhap gingen we na een heerlijke docuhe weer terug naar Peyerhorade want hier was niets. En eigenlijk daar ook niet, en waarom? Zaterdagavonden nergens eten behalve weer een Pizzeria. Vond Arnout niet erg, maar moest we er sla bij eten. De kanjer heeft mooi 103 km gefietst. We zijn samen met een Frans meisje de enige perlgims in de refugio. Lekker rustig!!
Sorde l’Abbaye – St. Palais 45 km.
We hadden de wekker gezet maar die was niet afgegaan. Pas om 9 uur wakker. Maar evngoed om 10 uur op de fiets. Maar ’t vaartje kwam er niet in. Gisteren te lang doorgefietst. Onderweg een stokbrood en een karamelbroodje gescoord. Na dit te hebben opgegeten ging het weer!
Tot de lunchstop….. Arnout zat er doorheen, wilde niets en werd boos, heel boos. Maar na een uurtje trok ie weer bij en is zwijgend achter mij aan gefietst. In st. Palais een colaatje, maar ook dat wilde hij niet. Ik besloot maar uit te kijken naar een overnachtingsplek hoewel het pas 14.30 was. Maar het was heet, en geen leuke sfeer en ook ik was moe. Vanwege de hitte slecht geslapen vannacht. Een plekje gevonden in het klooster van st. Palais. We konden kiezen uit een slaapzaal of een kamer. Het laatste maar gedaan, want een beetje privacy vinden we toch wel prettig. De restaurants serveren pas vanaf 19.30 dus zitten we nu klapperend van de honger te wachten. Arnout heeft Wifi gevonden en ik koffie. De poort van het klooster sluit om 22 uur, dus het wordt dooreten…………………
Uiteindelijk een heerlijk Pelgrimsmenu gegeten op het plein. Bij het enige restaurant wat open was!!
Dag 4
St. Palais – St. Jean Pied de Port 32 km
Vandaag een beetje gesnuffeld aan het echte werk!! Om 8.40 uit het klooster vertrokken, na een schamel ontbijtje zoals een echte Pelgrim betaamd. Het rook er muf, en zat een man met een lange sik, wel aardig overigens, maar allemaal genoeg om snel weg te gaan. Arnout kreeg het ook een beetje benauwd, Jezus hangt overal, zei hij. Wat boodschappen gedaan en weer op weg……
Het begon met een voor mij zo vroeg op de ochtend met een fikse klim (7%). Heb ikniet gered, dus van fiets gewisseld. Daarna weer een, fout schakelen en ketting lag eraf. Arnout was doorgefietst, boven afgesproken. Zelf dus maar geprobeert de ketting er om te leggen, maar helaas. Met ’t gevolg dat ik most lopen naar bnoven. Prachtige groene omgeving, dus genieten was het wel. Arnout kreeg hem er gelukkig wel om en daarna een fikse afdaling.
Koffie op terrasje en daarna weer veel geschakel om boven en beneden te komtn. Ik rijg het door. Lunchpauze in doorpje op een bakje, met alweer een hond. Er was er een wel 5 km met ons meegehold.
Toen nog 2 keer een fikse klim voor mij naar St. Pied de Port. Maar wat geweldig allemaal!! Een oud stadje met toegangspoorten, een arena en heel veel Pelgrims. De ene herberg na de andere. Ik werd er helemaal enthousiast van. In de rij bj de Refugiopost en voor Arnout ook en credecal gekocht anders krijgt hij hier geen ondrdak. We hebben bed 111 en 112., boven elkaar. Ziet er allemaal keurig uit we waren er al vroeg, 13.30, en dat was maar goed ook. Wat een mensen!! De Nederlandse herberg waar ik naar toe wilde was al vol, jammer, het zag er zo leuk uit.
Arnout vindt het ook leuk, gisteren even niet, maar dat is nu over!! Vananvond lekker gegeten, entrecote, had ie wel verdiend. Nu kijken of het gaat lukken met slapen. De ontbijttafel staat al gedekt!
Dag 5
St. Pied de Port – Barguette.
Vanmorgen al om 7 uur op de fiets. Om ons hen was iedereen aom 5.40 al druk aan ’t rommelen. Tsjonge, die wandelaars kunnen er wat van. Wij hebben geen licht op onze fiets, hoor! Ontbijt, stokbrood en thee in de Herberg en toen kon het fietsen, of te wel klimmen. Bij de Frans/Spaansegrens een koffiestop uit de thermosfles en een bezooekje aan ’t opoenbare toilet. Hoge nood!!
In Valcaros stokbrood, ccola en chirozw gekocht want tot aan Roncevalles komt er niets meer, alleen maar berg op. Als snel van fiets gewisseld, Arnout trapt gestaag Koga naar boven en de volgende 10 km lukt mij ook, maar langzaam. Te langzaam voor Arnout. We spreken af dat hij 5 km mag gaan en dan op mij wacht. Na 1 km houd ik ’t voor gezien. Ik vind het niet leuk meer en ga lopen. Op ’t hoogste punt, Puerto de Ibaneta, staat hij te wachten bij het kruis. Een picknick in het gras en dan de afdaling naar Roncevalles. Daar zijn we al snel en tappen wat water. Ik heb nog niet echt lekker gepauzeerd en wil nog wel een terrasje doen. Arnout wil door (voor de Wifi)en we bewsluiten dat te doen omdat ik het hem wel gun. Bovendien is het alleen maar dalen.
Maar in Burgute at de man met name voor mij. Warm, geen pauze en we stoppen. We belanden in een Gite Rurale, douchen en verkennen het dorpje. Voornamelijk voor de WiFi. Het is deze hele trip al bijna nergens te vinden. Jammer, want ik kan mijn blog niet bij houden en Arnout mist het in verband met Laura…….
Maar we hebben een mooie kamer met ligbad, Arnout heeft 3x een duik genomen. Eten doen we in een cafetaria omdat de enige plek in dit dorp pas om 20.00 uur serveert. En we hebben ontzettende honger. We besluiten vroeg te gaan slapen want Arnout heeft in zijn hoofd morgen naar Estelle te fietsen, 96 km. Maar er liggen een aantal klimmen op ’t traject en het wordt warm. Dus ik weet het zo net nog niet. De wekker staat in ieder geval op 6.30.
Dag 6
Buguette – Estella 96 km.
De gastvrouw had zich verslapen. Zit ik al geheel gekleed te wachten om 7 uur zoals afgesproken. En dat kost moeite, hoor. Maar het word warm, dus dan moet er vroeg gefietst worden. Om half 9 zaten we op de fiets.
We beginnen vandaag alweer met een klim naar 922 m. En komen dan in Erro. We verwachten daar een terrasje maar helaas, dat is er niet. Ik heb geen bezwaar tegen een bakkie uit de fles maar een toilet was toch wel nodig................ Een lieve dame uit het dorp die alleen maar Spaans spreekt helpt mij uit de nood. We begrijpen elkaar en ik mag even bij haar naar binnen.
Van Erro tot Urroz was het prachtig fietsen door de bossen van het dal van de Rio Erro. Natuurlijk de batterij van het fototoestel leeg! Prachtige rotsformatie en de weg was heerlijk vlak......
Doordat we voor deze route kiezen missen we wel Pamplona, maar dat kunnen we later deze vakantie nog bekijken. En dan weer lange rustige wegen. Ondanks de hitte fietsen we lekker door. Wel jammer dat Arnout in Erro de 1,5 literfles op een bankje heeft laten staan. Want water is vandaag de eerste levensbehoefte.
En dan even na het middag zijn we in Puente la Reina, een prachtig historisch stadje. Maar zoals we al gewend zijn uitgestorven op dit uur op een enkele toerist na. Het is ontzettend heet!!
Bij de brug houden we een lange pauze. Ik wil eigenlijk het liefst stoppen. Estella is nog 20 km. Maar tussen hier en daar zitten nog een paar klimmen. En daar heb ik geen zin meer in........En dan de laatste 20 km...................
Mijn benen zijn behoorlijk zwaar, maar ach, wat is nu 20 km. Eerst weer een klim van 3 kilometer. Het begin gaat goed maar dan moet ik toch lopen. Het is 38 graden en ik loop van de ene schaduwplek naar de andere. En dan maar weer een slokje water. We moeten er zuinig mee zijn want de grote fles is weg, dus moeten we het doen met de 4 kleintjes.
Bij Lorca is echt al het water op, en mijn energie trouwens ook. Maar het is nog maar 9 km. Maar dan staat er zomaar weer een fontein. Met een drukknop. Ik gooi de laatste warme slok weg, loop er naar toe, druk op de knop en dan....... niets.
Gelukkig vind Arnout om de hoek nog een cafeetje. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Nog een keer de ketting eraf bij Villatuerta.......... Tekenen van vermoeidheid, verkeerd schakelen, niet meer zo goed opletten.
En dan staat Estella op de borden............................ Ons eindoel voor deze trip.We weten de weg in een keer te vinden dankzij het kaartje in het boekje. Cor staat er al met de tentjes. We vallen met onze neus in de boter. Morgen beginnen de stierenfeesten..............
Een fijne herinnering......
Dit keer een korte trip, 6 dagen. Maar wel heel bijzonder, samen fietsen met je zoon van 16. In de Auberges was hij de jongste, ik de oudste. Hij op een racefiets, ik op Koga was ook apart.Maar juist deze combinatie maakte dat wij samen de 370 km naar Estella hebben gefietst.
Een mooie tijd om op terug te kijken!!
Bigamon- Encourse 46 km
Vanmorgen bracht Cor ons weg. Om 9 uur zaten we in de auto voor een rit van 120 km. Binnendoor, om ’t gevoel te krijgen. Vanaf Caddilac begon het te kriebelen. Al snel Les Landes in, bomen, bomen, lange rechte wegen met nog meer bomen. Eenmaal in Bigamnon werk ik toch wat emotioneel. Alle gedachten rondom het keren van vorgig jaar kwamen weer baar boven……..
De fietsen van de auto, een kopje koffie en het afscheid van Cor. Hij vond het ook lastig. Dus een dikke knuf en daar gingne we, hard zwaaiend
De eerste kilometers was ik mij nog steeds bewust van de emoties van vorig jaar en kon het ritme nog niet echt vinden. Bovendien was het snoeiheet, 34 graden. Maar na een km of 10 wild het wel lukken, gingen de pedalen lekker rond.
Ik ben supertrots op Arnout, dat hij dit met mij wil doen!! De bossen zijn zo uitgestrekt en je komt er bijna niemand tegen. Doordat we in het bos fietsen had ik gedacht dat er veel schaduw zou zijn. Niet dus, nergens. De hele dag gefietst in de brandende zon. Het plan was 57 km te fietsen tot onesse-et-Laarie en daar te overnachten in een refugio. 12 km ervoor maakten we een stop, lekker op een bankje. Er tegenover waren “chambres” te huur. En we besloten dat het mooi was geweest voor vandaag. Die 12 km trappen we er morgen wel weer bij. We hadden een kamer met een 2 persoons bed. Bij de buren een lekkere pizza gegeten. Arnout had het zoooo warm en stond nog in de “campingmodus” en is op de grond gaan slapen. ’s Nachts een fikse onweersbui wat voor wat afkoeling zorgde. ’s Morgens een simpel ontbijt van een croissant en een stukje stokbrood. Om 8.40 zaten we weer op de fiets
Encourse – Sorde-l’Abbaye 103 km.
Op gang komen zonder koffie kostte wat moeite. Ik op een beladen fiets van ruim 30 kg en Arnout op z’n racefietsje van 9 kg. Af en toe wat gemopper dat ik door moet fietsen……..
In Onesse even van de fits voor een bakkie uit de thermosfles. En weer op weg. Nog steeds als maar bos. Vandaag wel 6 fietsende pelgrims tegengekomen en een aantal wandelende. In Taller een stop voor stokbrood en koffie op een bankje voor de kerk. Daarn 2x de weg opengebroken. De 1e keer netjes via de schelpen omgeleid, de 2e keer moesten we “klunen” en de fietsen tillen. Rond de lunch lekker 3 kwartier gezeten. Het was een stuk minder warm.
Het volgende doel was Peyrehorade. Dat betekende wel 2x klimmen, kleintjes nog maar, 1 km en 2,5 km en dan 6%.
De eerste vond ik laastig en bij de 2e hebben we van fiets geruild. Arnout trapte de Koga moeiteloos naar boven, in ik de racefiets ook! Leuk, dat maakt mij al iets minder benauwd voor de klim van 31 km na Jean Pied de Port.
In Sorde-l’Abbaye een echte refugio gevonden. Geweldig en pas helemaal gerenoveerd. Het kostte even moeite om de eigenaar te vinden, zorgde ook voor wat frustratie bij Arnout, die zat er een beetje door, denk ik. Maar even laten gaan…….
Voor de avondhap gingen we na een heerlijke docuhe weer terug naar Peyerhorade want hier was niets. En eigenlijk daar ook niet, en waarom? Zaterdagavonden nergens eten behalve weer een Pizzeria. Vond Arnout niet erg, maar moest we er sla bij eten. De kanjer heeft mooi 103 km gefietst. We zijn samen met een Frans meisje de enige perlgims in de refugio. Lekker rustig!!
Sorde l’Abbaye – St. Palais 45 km.
We hadden de wekker gezet maar die was niet afgegaan. Pas om 9 uur wakker. Maar evngoed om 10 uur op de fiets. Maar ’t vaartje kwam er niet in. Gisteren te lang doorgefietst. Onderweg een stokbrood en een karamelbroodje gescoord. Na dit te hebben opgegeten ging het weer!
Tot de lunchstop….. Arnout zat er doorheen, wilde niets en werd boos, heel boos. Maar na een uurtje trok ie weer bij en is zwijgend achter mij aan gefietst. In st. Palais een colaatje, maar ook dat wilde hij niet. Ik besloot maar uit te kijken naar een overnachtingsplek hoewel het pas 14.30 was. Maar het was heet, en geen leuke sfeer en ook ik was moe. Vanwege de hitte slecht geslapen vannacht. Een plekje gevonden in het klooster van st. Palais. We konden kiezen uit een slaapzaal of een kamer. Het laatste maar gedaan, want een beetje privacy vinden we toch wel prettig. De restaurants serveren pas vanaf 19.30 dus zitten we nu klapperend van de honger te wachten. Arnout heeft Wifi gevonden en ik koffie. De poort van het klooster sluit om 22 uur, dus het wordt dooreten…………………
Uiteindelijk een heerlijk Pelgrimsmenu gegeten op het plein. Bij het enige restaurant wat open was!!
Dag 4
St. Palais – St. Jean Pied de Port 32 km
Vandaag een beetje gesnuffeld aan het echte werk!! Om 8.40 uit het klooster vertrokken, na een schamel ontbijtje zoals een echte Pelgrim betaamd. Het rook er muf, en zat een man met een lange sik, wel aardig overigens, maar allemaal genoeg om snel weg te gaan. Arnout kreeg het ook een beetje benauwd, Jezus hangt overal, zei hij. Wat boodschappen gedaan en weer op weg……
Het begon met een voor mij zo vroeg op de ochtend met een fikse klim (7%). Heb ikniet gered, dus van fiets gewisseld. Daarna weer een, fout schakelen en ketting lag eraf. Arnout was doorgefietst, boven afgesproken. Zelf dus maar geprobeert de ketting er om te leggen, maar helaas. Met ’t gevolg dat ik most lopen naar bnoven. Prachtige groene omgeving, dus genieten was het wel. Arnout kreeg hem er gelukkig wel om en daarna een fikse afdaling.
Koffie op terrasje en daarna weer veel geschakel om boven en beneden te komtn. Ik rijg het door. Lunchpauze in doorpje op een bakje, met alweer een hond. Er was er een wel 5 km met ons meegehold.
Toen nog 2 keer een fikse klim voor mij naar St. Pied de Port. Maar wat geweldig allemaal!! Een oud stadje met toegangspoorten, een arena en heel veel Pelgrims. De ene herberg na de andere. Ik werd er helemaal enthousiast van. In de rij bj de Refugiopost en voor Arnout ook en credecal gekocht anders krijgt hij hier geen ondrdak. We hebben bed 111 en 112., boven elkaar. Ziet er allemaal keurig uit we waren er al vroeg, 13.30, en dat was maar goed ook. Wat een mensen!! De Nederlandse herberg waar ik naar toe wilde was al vol, jammer, het zag er zo leuk uit.
Arnout vindt het ook leuk, gisteren even niet, maar dat is nu over!! Vananvond lekker gegeten, entrecote, had ie wel verdiend. Nu kijken of het gaat lukken met slapen. De ontbijttafel staat al gedekt!
Dag 5
St. Pied de Port – Barguette.
Vanmorgen al om 7 uur op de fiets. Om ons hen was iedereen aom 5.40 al druk aan ’t rommelen. Tsjonge, die wandelaars kunnen er wat van. Wij hebben geen licht op onze fiets, hoor! Ontbijt, stokbrood en thee in de Herberg en toen kon het fietsen, of te wel klimmen. Bij de Frans/Spaansegrens een koffiestop uit de thermosfles en een bezooekje aan ’t opoenbare toilet. Hoge nood!!
In Valcaros stokbrood, ccola en chirozw gekocht want tot aan Roncevalles komt er niets meer, alleen maar berg op. Als snel van fiets gewisseld, Arnout trapt gestaag Koga naar boven en de volgende 10 km lukt mij ook, maar langzaam. Te langzaam voor Arnout. We spreken af dat hij 5 km mag gaan en dan op mij wacht. Na 1 km houd ik ’t voor gezien. Ik vind het niet leuk meer en ga lopen. Op ’t hoogste punt, Puerto de Ibaneta, staat hij te wachten bij het kruis. Een picknick in het gras en dan de afdaling naar Roncevalles. Daar zijn we al snel en tappen wat water. Ik heb nog niet echt lekker gepauzeerd en wil nog wel een terrasje doen. Arnout wil door (voor de Wifi)en we bewsluiten dat te doen omdat ik het hem wel gun. Bovendien is het alleen maar dalen.
Maar in Burgute at de man met name voor mij. Warm, geen pauze en we stoppen. We belanden in een Gite Rurale, douchen en verkennen het dorpje. Voornamelijk voor de WiFi. Het is deze hele trip al bijna nergens te vinden. Jammer, want ik kan mijn blog niet bij houden en Arnout mist het in verband met Laura…….
Maar we hebben een mooie kamer met ligbad, Arnout heeft 3x een duik genomen. Eten doen we in een cafetaria omdat de enige plek in dit dorp pas om 20.00 uur serveert. En we hebben ontzettende honger. We besluiten vroeg te gaan slapen want Arnout heeft in zijn hoofd morgen naar Estelle te fietsen, 96 km. Maar er liggen een aantal klimmen op ’t traject en het wordt warm. Dus ik weet het zo net nog niet. De wekker staat in ieder geval op 6.30.
Dag 6
Buguette – Estella 96 km.
De gastvrouw had zich verslapen. Zit ik al geheel gekleed te wachten om 7 uur zoals afgesproken. En dat kost moeite, hoor. Maar het word warm, dus dan moet er vroeg gefietst worden. Om half 9 zaten we op de fiets.
We beginnen vandaag alweer met een klim naar 922 m. En komen dan in Erro. We verwachten daar een terrasje maar helaas, dat is er niet. Ik heb geen bezwaar tegen een bakkie uit de fles maar een toilet was toch wel nodig................ Een lieve dame uit het dorp die alleen maar Spaans spreekt helpt mij uit de nood. We begrijpen elkaar en ik mag even bij haar naar binnen.
Van Erro tot Urroz was het prachtig fietsen door de bossen van het dal van de Rio Erro. Natuurlijk de batterij van het fototoestel leeg! Prachtige rotsformatie en de weg was heerlijk vlak......
Doordat we voor deze route kiezen missen we wel Pamplona, maar dat kunnen we later deze vakantie nog bekijken. En dan weer lange rustige wegen. Ondanks de hitte fietsen we lekker door. Wel jammer dat Arnout in Erro de 1,5 literfles op een bankje heeft laten staan. Want water is vandaag de eerste levensbehoefte.
En dan even na het middag zijn we in Puente la Reina, een prachtig historisch stadje. Maar zoals we al gewend zijn uitgestorven op dit uur op een enkele toerist na. Het is ontzettend heet!!
Bij de brug houden we een lange pauze. Ik wil eigenlijk het liefst stoppen. Estella is nog 20 km. Maar tussen hier en daar zitten nog een paar klimmen. En daar heb ik geen zin meer in........En dan de laatste 20 km...................
Mijn benen zijn behoorlijk zwaar, maar ach, wat is nu 20 km. Eerst weer een klim van 3 kilometer. Het begin gaat goed maar dan moet ik toch lopen. Het is 38 graden en ik loop van de ene schaduwplek naar de andere. En dan maar weer een slokje water. We moeten er zuinig mee zijn want de grote fles is weg, dus moeten we het doen met de 4 kleintjes.
Bij Lorca is echt al het water op, en mijn energie trouwens ook. Maar het is nog maar 9 km. Maar dan staat er zomaar weer een fontein. Met een drukknop. Ik gooi de laatste warme slok weg, loop er naar toe, druk op de knop en dan....... niets.
Gelukkig vind Arnout om de hoek nog een cafeetje. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Nog een keer de ketting eraf bij Villatuerta.......... Tekenen van vermoeidheid, verkeerd schakelen, niet meer zo goed opletten.
En dan staat Estella op de borden............................ Ons eindoel voor deze trip.We weten de weg in een keer te vinden dankzij het kaartje in het boekje. Cor staat er al met de tentjes. We vallen met onze neus in de boter. Morgen beginnen de stierenfeesten..............
Een fijne herinnering......
Dit keer een korte trip, 6 dagen. Maar wel heel bijzonder, samen fietsen met je zoon van 16. In de Auberges was hij de jongste, ik de oudste. Hij op een racefiets, ik op Koga was ook apart.Maar juist deze combinatie maakte dat wij samen de 370 km naar Estella hebben gefietst.
Een mooie tijd om op terug te kijken!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
